Sebulan sebelum pihak Air Selangor buat kerja-kerja penyelenggaran paip loji, notis tentang kawasan-kawasan terlibat dikeluarkan di posrtal dengan laman sosial. Memandangkan Selangor dah keluar notis untuk tadah air disebabkan gangguan bekalan air, maka kitorang pun isi air untuk bekalan selama 2 hari. Walaupun benda tu dijangka dalam 4 hari tapi area sini jarang lah terkesan.
Sebab tu dekat office ni ada 2 tong air itupun just in case je kalau tak ada air sebab dah habis musim PKP jadi ramai lah orang dah masuk office. Boleh jadi tangki air pun tak cukup stok.
Danial yang mendengar kata
Masuk kerusi pun boleh....
Kak Nora beusaha gigih di pantry untuk tadah air
Sebagai rakyat Selangor yang mendengar kata, I tak pernah ada masalah pun kalau pihak Kerajaan Negeri nak tutup bekalan air sebab diorang akan bagi notis awal dari tarikh. Fikir logik lah kan, dah lama guna material mesti lah dia akan rosak, dia perlu diselenggara. Makin dekat dengan tarikh, makin trending lah perkataan Selangor sebab ramai yang merungut.
Menyampah jugak bila tengok yang merungut tu yang bukan orang Selangor pun tapi tangan tu eiii mengada betul. Lain cerita lah kalau air tak ada awal dari tarikh 13hb tu haaa boleh lah nak marah tapi dah tadah air kan, apa yang nak dimaghohkan sangat?
Bila tak ada air, tisu dengan air minuman dekat Lotus' mesti kosong punya orang dah borong sakan. Anyway sepanjang 13hb Oktober sampai ke 16hb Oktober tu elok je ada air baik dekat rumah ataupun dekat office. So slow-slow je lah guna air tadahan tu sampai habis. Takkan nak buang ye dak?
Buah tangan ni dah lama dapat tapi baru sekarang nak makan isi dekat dalam tu. Masa dapat ni parents Zahra datang KL so dah alang-alang datang ada buah tangan lepas tu yang lebih tu dia bagi la. Yang syoknya dekat dalam beg ni ada keropok lekor dengan karipap inti sardin frozen. Bab makanan ni excited lebih sikit nak pulak kalau makanan tu susah nak dapat.
Keropok lekor kira susah nak dapat la kan sebab kena beli dekat Terengganu. Bukan selalu pun nak dapat stok tambah pulak musim PKP macam sekarang ni.
Karipap inti sardin ni pun sedap jugak walaupun masak tanpa minyak guna air fryer. Still boleh rasa rangup bila makan padahal tak tahu berapa suhu nak letak, lama mana nak pulas timer tu. Terima kasih sangat Zahra sebab bagi buah tangan dari Terengganu ni. Rasa macam nak order pulak karipap ni sebab sedap hehe
Pagi-pagi lagi Ray dah tanya soalan takpe ke kalau dia letak scooter dia dekat parkir bawah. Ingatkan scooter yang motor skuter tu rupanya electric scooter. Kalau electric scooter baik bawak naik atas je sebab dekat area surau tu ada ruang nak simpan. Bukannya besar mana pun electric scooter dia since boleh lipat untuk disimpan.
Jangan tanya electric scooter dia jenis yang mana satu sebab tak sempat nak sembang dengan dia pun pasal benda ni. Tahu-tahu dah ada video Kak Nora main scooter tu sebelum Ray bawak naik atas. Kawasan Oasis Square ni pulak tak sibuk dengan kenderaan sangat belah pagi so setakat nak main lima minit macam kanak-kanak riang.
Tu cerita belah pagi, cerita belah petang, ramai pulak yang ambik turn nak main electric scooter tu dekat office. Ray lah jadi tukang ajar macam mana nak ride scooter tu sebab Ms Fisah brake guna kaki padahal boleh brake dia dekat handle. Ray cakap lampu dia terang jugak lah kalau nak ride waktu malam sebab dia selalu balik kerja lambat jugak lah.
Kelakar tengok perangai memasing ride scooter siap ada yang buat IGstory berangan jadi foodpanda hantar makanan dekat customer guna electric scooter ni. Kalau dua order boleh la nak berdiri lama macam tu, masuk ketiga dah give up lah cerita dia. Lenguh kot nak berdiri pergi sana sini.
Masa scroll Twitter haritu nampak lah dah ramai yang nak beli electric scooter ni buat pergi kerja tapi harga dia boleh tahan telan liur lah. Kalau hilang confirm menangis teruk tapi kalau jenis cermat jaga barang tak ada masalah kot kan.
Cast : Cha Seung-won, Kim Sung-kyun, Lee Kwang-soo, Kim Hye-jun
Production Company : The Tower Pictures
Distributor : Showbox
Genre : Disaster / Comedy
Running Time : 117 minutes
Release Date : 6 August 2021 (LFF), 11 August 11, 2021 (South Korea)
Trailer :
Lepas tengok video Tik Tok pasal mayat terbenam 13 meter dalam tanah lepas ditimpa serpihan besi bangunan tu, ada orang recommend movie Sinkhole. Bila tengok trailer terus impressed nak tengok full movie sebab belum pernah lagi ada natural disaster macam ni. Kira jalan cerita dia unik dan fresh. Genre movie ni pun komedi dengan kehadiran Lee Kwang-soo sebagai pelakon utama.
Park Dong-Won (Kim Sung-Kyun) baru berpindah ke Chungwoon Villa yang dijual dengan harga murah kerana terletak di kawasan pinggiran Seoul. Bila anak dia main guli dalam rumah, dia sedar yang bangunan tu senget dan terdapat beberapa rekahan ketara di dinding bangunan dan di kawasan laman. Dong-woon buat aduan kepada Jung Man-Soo (Cha Seung-Won), pemilik bangunan tersebut kemudiannya adakan mesyuarat dengan semua penghuni lain. Tapi masing-masing tak alami sebarang kerosakan ataupun perkara pelik.
Dong-woon tak senang duduk sebab lepas 11 tahun bekerja keras baru dia dapat beli rumah yang selesa untuk keluarga dia tapi dapat tahu ada defect pulak. Nak pindah rumah lain pun dekat mana dia nak korek duit untuk menyewa pulak? Nak jual balik rumah tu pun bukannya mudah untuk cari pembeli sebab lokasi tu pun macam kontroversi.
One thing you can learn from this situation, always do tons of background research before buying a house. Family dia boleh selamat kalau dia kaji dulu tempat tu sebelum beli. Rumah ni nak guna lama dan kalau rumah tu murah, mesti ada something yang tak kena unless dekat rural areas lah. Bukan setakat tengok defects je, tengok sekali dari sudut alam angker hshshs. No shit, this is serious.
Ada rumah dijual murah sebab ada kes bunuh diri ataupun kes pembunuhan. Tak boleh tidur malam kalau rumah ada hantu ni, bangun pagi ada bekas cakar lah lebam lah. Tidur malam dengar bunyi bising barang jatuh lah suara orang menangis lah.
Okay, back to the review. Pace movie ni agak perlahan pada first half sebab meleret dan try hard juga bila elemen komedi dimasukkan antara Dong-woon dengan Man-soo. Momentum cerita mula naik bila Kim Seung-Hyun (Lee Kwang-Soo) muncul sebagai pekerja di syarikat Man-soo dan datang bersama rakan sekerja lain untuk housewarming. Lemau jugak lah nak tunggu episod sinkhole tu terjadi. Dah mula risau dah kalau pengarah letak dekat second half movie.
Bila masuk part sinkhole tu rasa cuak sebab apartment tu jatuh sampai 500 meter ke dalam tanah. 6 meter pun dah terasa dalam, inikan pulak 500 meter. Sinematografi dari Shin Tae-ho dipaparkan dengan baik menggunakan green screen untuk menghidupkan suasana di bawah tanah. Tapi ada masanya vfx yang digunakan kelihatan seperti babak tersebut dilakonkan di dalam studio.
Disappointed dengan movie ni bila tak ada pun watak sampingan dari unit keselamatan yang jelaskan kenapa rumah tu boleh jatuh dalam tanah. Ada la pengarah letak dalam babak dekat pejabat tu tapi tak ada penjelasan rasmi. Merepek jugak bila tengok penduduk apartment sebelah tak nak bekerjasama sedangkan apartment diorang pun dah senget sebelah, takkan nak duduk situ lagi? Apa bantuan dari pihak kerajaan bila wujudnya kes sinkhole ni selain dari search and rescue?
Penceritaan movie ni terlampau ringkas tak seperti movie Exit (2019) yang lebih kemas garapannya baik dari segi entertainment ataupun social awareness. Not bad lah untuk tontonan santai.
1. Team Production +0.6, 2. Visual +0.5, 3. Audio +1, 4. Storyline +0.6, 5. Casting +1, 6. Genre +0.5, 7. Themes +1, 8. Editing +0.6, 9. Social Message +0.6, 10. Personal Thought +0.4 = 6.8/10
Writer : Paolo Genovese, Filippo Bologna, Paolo Costella, Paola Mammini, Rolando Ravello
Cast : Giuseppe Battiston, Anna Foglietta, Marco Giallini, Edoardo Leo, Valerio Mastandrea, Alba Rohrwacher, Kasia Smutniak
Production Company : Lotus Production
Distributor : Medusa Film
Genre : Drama
Running Time : 97 minutes
Release Date : 11 February 2016
Trailer :
‘So you’re saying none of us has a secret?’ - Eva
Movie Perfect strangers yang memenangi anugerah David di Donatello untuk kategori Best Film di Filem Festival Itali megisahkan tentang 7 sekawan berkumpul untuk makan malam sambal menikmati keindahan gerhana bulan. Bila berborak tentang kehidupan mula timbul idea untuk main game di mana sesiapa sahaja yang terima panggilan, mesej, Whatsapp atau sebarang notifikasi perlu dikongsi dengan semua yang ada di meja makan.
Idea tu menarik untuk Eva (Kasia Smutniak) yang mencadangkan tapi buruk untuk Cosimo (Edoardo Leo) yang mempunyai banyak rahsia. Menurut Lele (Valerio Mastandrea) dari sudut psikologi boleh jadi orang yang mencadangkan game ni ada rahsia yang disorok macam psycho killers guna segala macam strategi untuk orang tahu jenayah dia.
Sebelum kesemua 7 watak berkumpul dekat meja makan tu pengarah dah tunjuk kehidupan masing-masing jadi boleh nampak lah rahsia yang akan dibongkarkan tu macam mana. Menariknya bila nak tahu macam mana reaksi watak-watak lain bila dapat tahu hal sebenar. Bila berjumpa depan-depan semua baik je sebab masing-masing boleh berpura atau berlakon baik supaya tak nak keadaan jadi keruh.
Macam watak Cosimo yang mengamuk bila dapat tahu rahsia Lele padahal tak ada kaitan pun dengan dia. Rahsia tu tak mengganggu personal life dia pun tapi kemain marah sampai nak putus kawan walhal rahsia dia lagi teruk dan jijik. Kalau dia nak distract rahsia Lele daripada rahsia dia boleh faham lah jugak tapi rahsia yang dibongkar ni ada gilirannya untuk dibongkarkan atau dibincangkan.
Dekat situ boleh nampak kelemahan kecil dalam movie arahan Paolo Genovese sebab elemen saspen yang kurang menyengat ditambah pula music score yang agak cheesy. Mungkin juga metafora kepada semua pasangan yang ada untuk gambarkan kebahagiaan perkahwinan baik yang baru ataupun yang sudah lama.
‘I didn't even want to get married. I never believed in marriage. Marriage makes me sad and anxious. I didn't want a child, either. What do I know about bringing kids up? I just wanted to be free. Then that asshole came along and turned my life upside-down. He made me believe we could be happy and I trusted him, but...’ – Bianca (Alba Rohrwacher)
Pace movie ni agak perlahan dengan dialog yang tak lah menghiburkan sedangkan genre utama adalah komedi drama. Ada lah dalam dua atau tiga babak bila kesemua watak menyembang tentang experience masing-masing. But still olahan pengarah tu menarik bila flow cerita masih lagi engaging dengan screenplay yang bagus dari semua pelakon.
Setiap watak diberikan ruang untuk berkembang dalam durasi selama 97 minit. Personal pick, watak Rocco dan Peppe yang banyak express melalui riak wajah tapi tak boleh dijangka pun rahsia diorang. Konsep movie ni pun seakan-akan teater dengan props dan set yang dihias cantik mengikut lifestyle middle class seperti yang dipaparkan.
‘We’re breakable…. All of us. Some more than others.’ – Rocco (Marco Giallini)
Movie Perfect Strangers dah dibikin official remake dari 16 buah negara termasuklah Korea Selatan so I nak try tengok yang Asia punya pulak sebab mungkin conversation lebih menarik bila olahan tu berunsurkan budaya dan lifestyle kita kan? Mungkin elemen komedi dan dramanya lebih menarik. For those yang belum tengok lagi boleh try layan movie ni sebab idea dia simple je tapi impak dia besar dan akan kekal relevan untuk dijadikan pengajaran kepada hubungan dan persahabatan.
p/s : Thanks Izani for recommending this movie.
1. Team Production +0.7, 2. Visual +0.8, 3. Audio +0.7, 4. Storyline +0.6, 5. Casting +1, 6. Genre +0.5, 7. Themes +1, 8. Editing +0.6, 9. Social Message +1, 10. Personal Thought +0.8 = 7.7/10
